 Διαβάστε εδώ το πρώτο μέρος του άρθρου.
Η επιτυχία είναι πιο περίπλοκη από την αποτυχία. Κατά μια έννοια είναι πιο βολικό να παραμείνει κανείς σε μια οικεία κατάσταση, ακόμα κι αν αυτό δεν τον ευχαριστεί. Η κατάκτηση της επιτυχίας - όπως κι αν την ορίζει ο καθένας - σημαίνει πως χρειάζεται να αφήσει το γνώριμο πίσω του και να αντέξει να εκτεθεί, να αξιολογηθεί, και να επιφορτιστεί με νέες ευθύνες και απαιτήσεις. Από αυτή την άποψη μοιάζει σαν να θέλει κανείς να προστατεύσει τον εαυτό του από πιθανούς κινδύνους και ρίσκα, πόσο μάλιστα όταν η επιδίωξη της όποιας επιτυχίας δεν γίνεται αντιληπτή ως πρόκληση. Σίγουρα κανείς δεν θέλει να αποτύχει. Ίσως το πρόβλημα είναι πως για τους περισσότερους, ενώ ο φόβος της αποτυχίας είναι συνειδητός, ο φόβος της επιτυχίας παραμένει στο μεγαλύτερο μέρος του ασυνείδητος.  Προχωρώντας στην αναζήτηση που αφορά το γιατί ο ασθενής χρήστης κάνναβης διακόπτει συχνά την θεραπεία του στο ιδιωτικό πλαίσιο ενός ψυχοθεραπευτή, χρειάζεται να διερευνήσουμε τον ρόλο της εξάρτησης και τη θέση που καταλαμβάνει τόσο το ναρκωτικό όσο και ο ίδιος ο θεραπευτής στην ψυχική πραγματικότητα του θεραπευόμενου. Ας συγκρατήσουμε από το πρώτο μέρος του άρθρου ότι το θεραπευτικό αίτημα του ασθενούς δεν είναι σχεδόν ποτέ η απεξάρτηση από το ναρκωτικό, αλλά η επιθυμία του να «βρει τον εαυτό του» ή να φτιάξει τις σχέσεις του χωρίς όμως να συνδέει το αίτημα αυτό με την χρήση και με ενδεχόμενη διακοπή της. Ο θεραπευόμενος «μπαίνει» δηλαδή στην ψυχοθεραπεία υπολογίζοντας ότι η χρήση της κάνναβης και η ψυχοθεραπεία –η οποία όπως θα δούμε παρακάτω παίρνει ψυχικά τη διάσταση της «χρήσης» ενός άλλου ναρκωτικού που δεν είναι άλλο από τον ίδιο τον θεραπευτή- θα συνυπάρχουν δρώντας συμπληρωματικά, όπως τουλάχιστον το φαντάζεται ο ίδιος αρχικά. Αυτή η προσδοκία κάνει συχνά τον θεραπευόμενο να αποκρύπτει το γεγονός ότι κάνει χρήση μέχρις ότου νιώσει ότι ο θεραπευτής έχει «δεσμευτεί» μαζί του και άρα θα αναγκαστεί, τρόπον τινά, να ανεχτεί τη χρήση που πολλές φορές μπαίνει κυριολεκτικά και μέσα στη θεραπεία όταν ο θεραπευόμενος έρχεται «φτιαγμένος» στη συνεδρία.
 Το ηλεκτρονικό περιοδικό ψυχαναλυτικής ψυχολογίας και δίκτυο ψυχοθεραπευτών LAPSUS αναζητά νέους συνεργάτες. Η πρόσκληση απευθύνεται σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους ψυχαναλυτικής κατεύθυνσης με κλινική πείρα (τουλάχιστον έξι ετών) και καλή "πένα" για συγγραφή άρθρων (δύο τον χρόνο) που απευθύνονται τόσο στο ευρύ κοινό όσο και σε συναδέλφους. Επίσης, θα συμμετέχει στο δίκτυο ανάληψης περιστατικών για ψυχοθεραπεία και ψυχανάλυση. Ο/Η συνεργάτης θα πρέπει να διαμένει στην Ελλάδα, να έχει μπλοκ παροχής υπηρεσιών και άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Μπορείτε να στείλετε το βιογραφικό σας με ένα συνοδευτικό mail στο [email protected] Για περισσότερες πληροφορίες για το δίκτυο/περιοδικό μας στο www.lapsus.gr από τη Φαίη Γρίβα Ο Booperkit Moseley και η Shukran Fahid γνωρίστηκαν στον εικονικό κόσμο της Δεύτερης Ζωής (SecondLife).Ο Booperkit ταξίδεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες για να συναντήσει την Shukran και επέστρεψε μαζί της στην Αγγλία μια εβδομάδα αργότερα. Παντρεύτηκαν το 2006 και απέκτησαν τα δίδυμα αγόρια τους το 2009, όντας το πρώτο ζευγάρι που μετέφερε την εικονική πραγματικότητα στην πραγματική ζωή, για να ακολουθήσουν κι άλλοι πολλοί αργότερα (CNN iReport, 2009). Όμως τo φλερτ και ο έρωτας δεν είναι τα μόνα που έχουν αλλάξει σε αυτή την μετα-μοντέρνα εποχή της ψηφιακής τεχνολογίας. Οι ψυχοθεραπευτές καλούνται να αναλογιστούν τον αντίκτυπο των νέων τεχνολογιών στην ανάπτυξη της προσωπικότητας, στην ψυχοπαθολογία, στις διαπροσωπικές σχέσεις, αλλά και στην κλινική πρακτική. Αν τα όνειρα αποτελούν σύμφωνα με τον Freud, την «βασιλική οδό» προς το ασυνείδητο, ενδεχομένως και η ενασχόληση του κάθε ατόμου με το διαδίκτυο, είτε αφορά σεπαιχνίδιαρόλων, σε πορνογραφικό υλικό, ήσε μέσα κοινωνικής δικτύωσηςνα αποτελεί ένα είδος «εικονικής βασιλικής οδού» για τις ασυνείδητες φαντασιώσεις του. Φαντασιώσεις δύναμης, κυριαρχίας, ναρκισσιστικής ικανοποίησης αλλά και φαντασιώσεις αφανισμού, εισβολής, διάχυσης του εαυτού.
από τη Λήδα Μπήτρου Οι φωτογραφίες και τα ρεπορτάζ που αφορούν τις εγκυμοσύνες, τις υιοθεσίες και τις εξωσωματικές των εγχώριων και διεθνών διάσημων προσώπων, κατακλύζουν τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Ταυτόχρονα οι ίδιοι οι διάσημοι προβάλλουν αυτή την πτυχή της ζωής τους, δηλαδή την πατρότητα ή την μητρότητα, πολλές φορές περισσότερο και από την ίδια τη δουλειά τους. Γυμνές φωτογραφίσεις εγκύων σταρ της ποπ, ιλουστρασιόν σελίδες με οικογενειακά ενσταντανέ ηθοποιών και παρουσιαστών με τα παιδάκια τους στο σπίτι, αυθόρμητες φωτογραφίες από νεογέννητα στην αγκαλιά των τοπ μόντελ μαμάδων τους στο Ιnstagram. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι τα παιδιά είναι της “μόδας” αν αγνοούσε το γεγονός ότι το ποσοστό γεννήσεων στις αναπτυγμένες χώρες συμπεριλαμβανομένης της δικής μας βαίνει μειούμενο
|
